Einde van het avontuur

De dagen lopen rustig in elkaar over op dit kleine stukje paradijs, ben het besef van welke dag het is gaat volledig verloren. Heerlijk zo’n simpel leven. Iedere dag vroeg wakker door de vogels en een verdwaalde haan. Soms heb ik minder geluk en zijn alle hanen tegelijk van het eiland bezig, want concurrentie. Er lopen ook best wat kipjes rond hier om te versieren. Rustig wakker worden, rondje over het strand wandelen, beetje lezen of wat wassen. In de loop van de ochtend bedenken bij welke tent ik wat lekkers ga eten. Heb inmiddels standaard maar twee maaltijden op een dag. Een flinke brunch, want de ontbijtporties hier zijn ongelofelijk groot. Daar kun je bijna twee keer van eten. Het lijkt wel of ze bang zijn dat je ergens tussen de normale eettijden door vreselijke honger krijgt. Zelfs met zwemmen in de zee en twee duiken op een dag lukt het me niet om vaker dan twee keer te eten hier. Het past simpelweg niet. Gelukkig is er ook gezond eten te krijgen en er wordt behoorlijk wat vegetarisch geserveerd hier. Ik vind dat wel erg prettig, krijg eindelijk mijn normale porties aan groenten binnen. Dat was in Maleisië zo lastig af en toe. Kon nog wel eens een bordje groen bijbestellen maar de normale maaltijden waren vaak al groot genoeg en dan is het zo zonde om nog meer te bestellen en de helft te moeten laten staan. Na het eten richting strand en lekker een stukje zwemmen. Opdrogen onder een boom, onder het genot van wat muziek of iets te lezen. Of gewoon helemaal niets, beetje genieten van het uitzicht. In de middag een duik of twee, of een wandeling langs het water. Beetje snorkelen aan de westkust is ook nog wel grappig. Als gewoon leven zou ik dit niet willen, zou me al snel echt gaan vervelen als er niet een goede optie zou zijn om mijn tijd mee door te brengen. Maar voor de vrij korte tijd dat ik er nu zit lukt dit heus wel. Af en toe beetje duiken tussendoor en dan vliegt de tijd voorbij. Aan het einde van de dag een wandeling door de straat en gewoon ergens aanschuiven of gaan zitten en andere mensen laten aanschuiven. Ben inmiddels verhuisd van het rumoerige hostel naar eentje aan de rand van het dorp. Er staat een enorme cashew boom en er vallen regelmatig vruchten met eraan de lekkere noot naar beneden. Men vind ze hier niet bijzonder en de dieren mogen zich eraan tegoed doen. Eigenaar is zeer vriendelijk en er is een relaxte zithoek gemaakt met een pooltafel voor wat tijdverdrijf. Het is heerlijk rustig in deze hoek en heb voor het eerst een volledige nacht door kunnen slapen. 

Het enige nadeel van dit eiland wat ik tot dusver heb kunnen ontdekken zijn de muggen. Het zijn er veel, en ze zijn hongerig. Heb alle anti-mug spullen die ze hier verkopen geprobeerd maar vaak heb ik toch wat bulten aan het einde van de avond. Daarnaast lukt het een of meerdere muggen om mee in de klamboe te komen en mij alsnog helemaal op te eten in de nacht. Dat zijn vaak de kleintjes maar die zijn extra hongerig zo lijkt het. Ik zit inmiddels helemaal onder de bulten en opengekrabde wondjes. Blijk niet de enige te zijn met dit probleem, bijna alle gasten worden belaagd door de stekende zwevers. Lange kleding aandoen helpt ook niet, daar steken ze gezellig doorheen. Afgelopen nacht heb ik veelal op mijn zij geslapen en de gehele linkerzijde van onderbeen tot arm is voorzien van een mooi rode stippen patroon. Laat me er niet door wegjagen, ik blijf lekker tot zondag als het weer mee blijft zitten. Niet zozeer dat ik niet blij wordt als er geen zon is of er staat wat meer wind. Als de wind echt flink opsteekt dan kan het voorkomen dat de boten niet uitvaren richting vasteland en dan mis ik mijn vluchten. Tot nu toe zijn de voorspellingen prima en kan ik mooi een dag langer blijven dan aanvankelijk de bedoeling leek. Het geeft een fijn gevoel dat alles nog steeds zo soepel verloopt en de glimlach die al niet van mijn gezicht af te krijgen is wordt nog een beetje groter. Als er goden zijn, dan zijn ze mij momenteel goed gezind. De laatste avond breng ik met een gezellige groep mensen door en eerst voorzien van een fatsoenlijk wijntje en een kaasplank (ja, die hebben ze hier!). Vervolgens een bar verderop door met de gezelligheid onder het genot van fijne muziek en een constante stroom van passionfruit mojito’s, alcoholvrij. Mijn nieuwe favoriete drankje, en de rum verpest de smaak alleen maar dus ook nog eens beter voor de hydratatie op deze manier. Het goede gevoel om hier deel uit te mogen maken van de gemeenschap, ook al is het maar voor even, geeft me zo’n tevreden gevoel dat ik misschien eens ga kijken of ik volgende winter niet eens terug kan gaan. Heb tenslotte ook nog wat meer van het land te ontdekken.

Zondagochtend vertrekken richting Phnom Penh om de laatste nacht in Cambodja door te brengen. Heb een fijn hotel met zwembad op het dak en een eigen bad waar ik heerlijk in heb gelegen om dat druppeltje chloor van het zwembad eraf te weken. Vlieg op tijd in de ochtend naar Bangkok en de nacht erop echt naar huis. Ken de steden inmiddels een beetje en kan me de laatste uren in beide vast goed vermaken. Vooral Bangkok heeft nog wat opties om de dag goed door te komen. Misschien nog een mooie tempel bezoeken die de stad genoeg heeft, op de avondmarkt heerlijk eten scoren. Of misschien ook wel de kans grijpen om nog wat spulletjes in te slaan die ik hier met plezier heb gebruikt de afgelopen weken. Heerlijke smeersels voor gezicht en lichaam, of van die gezouten en gedroogde ansjovis voor over de nasi of ander lekkers, en wie weet kom ik toch ineens nog iets moois tegen. Heb namelijk helemaal niets groots gekocht. Ok, heb wat t-shirts en tops gehad van de duikcentra, als aandenken vooral. En wat magneten, want dat heb ik beloofd. Maar geen sieraden, beelden, kunst of iets anders duurzaams gevonden. Er zit ook niets bij waarvan ik dacht, ja dat is echt een ding dat ik voor thuis wil hebben. Ja, de hardhouten meubelen die ze lokaal verkopen, dat is mooi gemaakt spul en helemaal mijn stijl. Maar als ik dat veilig thuisgestuurd krijg, met een enorme rekening voor verzending en invoer, dan gaat het meteen de opslag in om stof te gaan happen. En past het wel in het nieuwe uit te zoeken huis? Laat ik het maar niet doen. Het meeste dat voorbij kwam in de winkels is het typische toeristische spul en kwalitatief niet om over naar huis te schrijven. Het is niet erg, ik heb eigenlijk ook wel genoeg leuke spullen.

Het meest dierbare dat ik hier heb gevonden en wel mee naar huis mag nemen hoeft niet in de koffer mee en weegt ook niets. Dat zijn namelijk de herinneringen. Heb echt zoveel meegemaakt in de afgelopen tijd dat het teveel is om zomaar op te noemen. Gelukkig heb ik alle blogs bewaard om later thuis terug te lezen. Veel prachtig mooie plekken bezocht, bijzondere mensen en dieren ontmoet en ervaringen gehad die me een beter en vooral dankbaar mens maken. Ik kijk terug naar de de reis waar ik gestart ben op de mooiste stranden van Thailand, waar ik stuiterde van thuis en me nog geen houding wist te geven. De lucky charm in de duikschool mogen zijn en vriendjes maken onder water met de reuzen. Het ongelukkige gevoel op Koh Lipe en het bijna euforische gevoel erna op de liveaboard. De dagen erna zeebenen van de golven. De flow van het last minute beslissen die me ineens heel erg eigen werd en zo goed is bevallen. Mezelf en de issues van de afgelopen tijd herkennen, erkennen en een plek geven. De mentale rust die ervoor terug is gekomen. Fietsen op de snelweg, aan de linkerkant nog wel. Duiken met gepassioneerde mensen op een afgelegen eiland en heerlijk door vrouwlief gemaakt eten krijgen. Zonder vooraf besloten ineens onderdeel zijn van de drie gezusters in de jungle, samen avonturen beleven. Zoveel dieren die alleen daar nog voorkomen en voor de meeste mensen niet in het wild te bewonderen zijn. En ik heb ze mogen aanschouwen in hun volle pracht. Prinses in een 5 sterren hotel, Kleine dame in de Grote stad. Huilend op een bankje in het genocide museum naast een inmiddels hoogbejaarde overlevende die grapjes zat te maken met een medewerker. Op de fiets door de jungle langs de eeuwenoude, deels door bomen overgroeide tempels. Terwijl de tuktuks hard doorrijden naar de volgende plek, kon ik afstappen om een verse kokosnoot te drinken met een vriendelijke dame langs de kant van de weg. Samen lachen om hoe de buurman niet kan fietsen maar het wel denkt te kunnen. Mijn dag had meteen een gouden randje. Het warme welkom op wat later blijkt de laatste bestemming van deze reis en de heerlijkheid om deel uit te mogen maken van zo’n fantastische groep mensen. Mijn hart stroomt bijna over van de hoeveelheid liefde en genegenheid die de mensen onderweg gegeven hebben.

De reis heeft voor mijn gevoel het doel dat ik vooraf heb bepaald meer dan goed bereikt. En ik mis jullie nu ook echt. Dus het is goed dat ik eindelijk naar huis kom. Kijken of ik mijn draai weer in de samenleving kan vinden. Een fijne plek vinden om te werken zoeken en daarna ook een om te wonen. De lieve mensen om me heen om een goede tijd mee te hebben en genieten van de kleine dingen in het leven. Hopen op een mooie lente en zomer, net als vorig jaar. Dan durf ik ook thuis wel de zee in om te zwemmen. Misschien laat ik mij ook wel overhalen om een keer in Zeeland te gaan duiken. Alle opties staan open en ik heb er zin in om ze te gaan ontdekken. Tot snel allemaal!