Koh Rong Sanloem

Het eilandleven roept me, heel hard. Na drie weken geen zee in de buurt te hebben gehad heb ik echt afkickverschijnselen gekregen. De tempels van Ankor waren zeer de moeite waard en ben zelfs nog een dag langer gebleven om er het meeste van te kunnen meekrijgen. Maar nu is het even klaar met cultuur, terug naar de basis. Heb een nachtbus geboekt naar het zuiden, ook een gok maar wil dat toch een keer in mijn leven gedaan hebben. Heb ook hier het geluk weer even aan mijn zijde, zij het in een kleine manier. De enkele bedden waren al volgeboekt, dus ik boek een halve cabine voor 2 personen. Niemand die het andere bed wilde hebben. Nu heb ik maar liefst 1.40m bij 1.80m voor mij alleen! Matras is hard en slapen lukt maar mondjesmaat door de bochten en drempels onderweg. Toch is het niet erg oncomfortabel reizen en voor een keertje vind ik het eigenlijk wel prima te doen. Scheelt ook meteen een volle dag aan reizen en een hotelovernachting. Koh Rong Sanloem staat op de planning is gisteren besloten. Een gokje, want het eiland ligt vrij dicht bij Sihanoukville, DE strandbestemming van het land met allemaal resorts en overtoeristische faciliteiten waar ik liever ver bij uit de buurt blijf. Volgens de meeste verhalen is dit eiland echter wat meer geschikt voor de rustzoekers en gaan de feestbeesten liever naar het nabijgelegen Koh Rong. Heb een hostel gevonden in het meest afgelegen dorpje van het eiland. M’pay bay (uitspraak: Mapaai baai, ofwel dorp nummer 23) is een piepklein dorpje met twee hele straten aan de noordkant van het eiland. Er is 1 ferryboot die hier aandoet. Bij aankomst voelt het meteen goed. Wereld van verschil met toen ik in Thailand aankwam op Koh Lipe, waar ik eigenlijk meteen weer mee terug wilde met de boot. Er is vorig jaar een nieuwe pier gebouwd en deze loopt door in de verharde hoofdweg. Die stopt overigens na 150 meter, dan is er alleen nog een zanderige enigszins verharde weg naar nog een paar verdwaalde huizen. Een paar guesthouses en hostels met restaurant en wat kleine winkeltjes wandel ik voorbij tot aan mijn verblijfplek voor de komende dagen.

Ik heb opzettelijk voor een ultra basic verblijf gekozen om de sfeer van het eiland beter in me op te kunnen nemen. Spicy hostel is klein, gezellig van opzet met groen in de tuin en vrolijk gekleurde muurschilderingen. Paar tafeltjes in het zand voor lunch en diner, die door de familie zelf wordt bereid. De gezamenlijke slaapkamer is best ruim, met prettige bedden, klamboe en in het midden van de ruimte een lage tafel. Ik mag zelf een bed uitkiezen. Ga voor een hoekje waar die hutkoffer van mij ook uit de weg kan staan. Vanaf mijn bed kan ik enigszins naar buiten kijken. De muren hebben delen met gaas (tegen de beestjes) wat zorgt voor een lekker briesje in de nacht. Net als alle andere verblijven hier is het restaurant open voor iedereen. Alleen een verblijf of restaurant runnen dekt de kosten niet, ze hebben hier ook flink te lijden gehad onder de lockdown. Een aantal gebouwen hier is nog leeg en nieuwbouw ligt veelal stil, al hoor je voorzichtig weer wat gezaag en getimmer uit kleine zaakjes. Voor nu is dat wel goed, want de Chinezen hebben dit eiland (net als vele anderen) ontdekt en kopen delen op voor resorts en andere mega toeristische doeleinden. Focus ligt dan op de Chinese toeristen uiteraard, dus doorgaans vreselijk voor de overige toeristen. Bij een beroemd strand verder zuidelijk op het eiland zou dit al merkbaar zijn en is de sfeer zoals in dit dorpje al bijna volledig verdwenen. Meeste mensen die naar dit dorp komen zijn relaxed en komen voor de rust, de natuur en de gezelligheid. Er is in het weekend nog wel eens een feestje maar rond middernacht is het meeste wel klaar. Buiten de paar feestelijke avonden is het om 10 uur zo goed als uitgestorven overal.

Tegenover het hostel is een duikschool die ik online al had gevonden, naar blijkt is het de laatste van het dorp. Natuurlijk kan ik mee duiken morgen, ze zet me meteen op het bord. Ze duiken momenteel maar halve dagen want de business is nog steeds max de helft van wat het was in 2019. Ik moet zeggen dat het wel fijn is dat het niet te druk is. Liggen met 10-15 man op een prachtig strand in alle rust te genieten, lezen, zwemmen, kletsen. Soms is het zelfs even een privéstrand. Vanaf de handdoek aapjes kijken die nieuwe bladeren van de mangroven eten. Die zijn echt overal in Azië te vinden, in ieder geval overal waar ik ben geweest tot dusver. Hier zijn de makaken vrij schuw en blijven op veilige afstand van mensen. Geen angst dat mijn spullen worden gestolen dus, best lekker. De restaurants hebben nagenoeg altijd wel een plekje ondanks dat er niet veel tafels zijn. Aantal ervan wordt gerund door Aussies of Britten, er leven ook wat Nederlanders, maar minstens de helft is van de lokale bevolking. Iedereen deelt in het goede verloop van de business zo lijkt het want de buitenlanders helpen wel mee met het goed houden van het dorp. Nieuwe pier is met hun medewerking tot stand gekomen. Zelfs de honden die hier deels wild rondliepen (ooit door iemand achtergelaten) hebben een plekje in de samenleving gekregen. Ze krijgen medicijnen tegen de schurft en dagelijks te eten, worden geholpen zodat er geen kolonie ontstaat. Meerdere hebben inmiddels een riem om, teken dat ze van iemand zijn. Anders gaan de toeristen nog wel eens denken dat ze zielig zijn en extra voeren. Ze liggen vaak op dezelfde plekken op het strand bij bepaalde zaken, wat wel aangeeft dat ze nu een “thuis” hebben, ook al leven ze buiten. Er is altijd plek op de boot naar de volgende bestemming, last minute bepalen of je weg wilt kan gewoon. En ook hier is de bevolking vriendelijk en gezellig. Het leven ziet er ook wel prettig en vooral rustig en onbezorgd uit hier. Met een half uurtje varen sta je op het vasteland, het is niet helemaal weg van de bewoonde wereld. Of dit op termijn nog zal blijven moet afgewacht worden. Er wordt momenteel een behoorlijk resort op de heuvel gebouwd (Chinezen) en de voorbereidingen worden gemaakt voor een verharde weg van M’Pay Bay naar Saracen Bay, waar het al flink is veranderd (ook door voornamelijk Chinezen). Als deze veranderingen zich blijven doorzetten, dan is waarschijnlijk over een paar jaar niet veel meer over van de gemoedelijke sfeer en heeft het massatoerisme het eiland officieel overgenomen. Ben blij dat ik nu van de gemoedelijkheid mag genieten. Het is zeker een plek waar ik wel naar terug wil komen! Je wordt vrijwel meteen opgenomen in de samenleving als je je goed opstelt.

Wandel na een goed ontbijt van het hoofdstrand, dat vrij klein is, door de bush over een soort van pad naar het volgende, grotere strand. Op aanraden van de gasten en mijn host is dat de fijnste plek om te zwemmen. De eerste duik in zee is zoooooo lekker. Het water is warm aan het oppervlak met wat dieper een koelere stroming. Langzaam aflopende zandbodem met een paar verdwaalde rotsen bij de kust. Heerlijk zacht zand, net als in Thailand. Strand ligt in de luwte van de baai waardoor er geen golven zijn en heeft allemaal bomen langs de rand zodat er altijd schaduw te vinden is. Ondanks dat mijn huid wel wat is gewend ben ik toch vrij wit geworden buiten mijn armen en gezicht door een paar weken geen strand en is het ook gezonder om veel in de schaduw te blijven. Ook daar krijg ik kleur van, heus. Blijf ik tevens langer jong, ik krijg hier niet meer dan 30 jaar toegewezen, doe ergens wat goed! Dat van de warmte genieten is nodig begreep ik, want het is thuis echt nog winter, nat en koud. Het zal nog een uitdaging gaan worden om warm te blijven straks. Het koelste wat ik heb meegemaakt is 23 graden airconditioning (ok, museum in Kuching was max 21c wat voelde als vrieskou in legging en met vest aan). Buiten is het zelden onder de 28 graden gekomen, zelfs in de avond. Heb van de week nog wat wierook gebrand in een tempel om de goden/hogere krachten te vragen om ons van lente te kunnen voorzien in Nederland. Hopelijk komt het door en kunnen we straks allemaal genieten van een drankje op het terras of bbq in de tuin.

Als ik na een lange nacht goede slaap in de ochtend wakker wordt, is de zon net aan het verschijnen. De vogels beginnen met hun ochtendritueel. Ook hier zijn de leuke bruine met gele vogels aanwezig, die een beetje als papegaaien te werk gaan. Alle vogels worden geïmiteerd en krijg een heel arsenaal aan liedjes te horen. Net of ik in een volière lig. Met het gaas voor de “muren” wordt dat gevoel alleen maar versterkt. Om 6:30 heeft de haan het eindelijk ook begrepen en begint als wekker dienst te doen. Al snel hoor ik de geluiden van een dorp dat wakker wordt, met roepende en spelende kinderen en gerommel in keukens. Leuk dit, net of ik op visite ben in plaats van een toerist. De kamergenoten worden ook allemaal rustig wakker. Aardige jonge mensen, niet snurkend (vrij belangrijk) en we delen wat tips over en weer uit over waar te ontbijten, snorkelen, waterfles bij te vullen en welke bestemming de moeite waard is hierna. Ga aan het strand een ontbijt nuttigen, bij een Aussie die heerlijke omeletten met van alles erbij kan bakken. Blijkt een vega tent te zijn, eindelijk fatsoenlijke hoeveelheden groenten op mijn bord! Na Thailand was dat soms wel een uitdaging. Het is een flinke hap en ik zit goed vol. De honden die bij deze zaak horen krijgen geen eten van de gasten en vallen daardoor ook niemand lastig. Eentje ziet er nog vrij gehavend uit maar het is zichtbaar dat ze goede verzorging krijgt. Ik zie geen ribben en de schurft trekt weg om plaats te maken voor gezonde huid en nieuwe vacht. Een ander stel komt voorbij gewandeld met hun hond en nieuwe puppy en de beestenboel begroet elkaar rustig. Puppy is goed getraind want jong als het nog is loopt het steeds braaf voet naast de baas. Geen riem nodig hier, zo kan het dus ook. Ik besluit nog even naar het strand te gaan voor een zwempartij voordat ik mij begin van de middag mag melden voor twee duiken. Ondiep, rustig en relaxed is mij verteld. Vind het allemaal prima, als ik maar bubbels mag maken.

De eigenaresse is Nederlands en runt de zaak samen met haar Franse man. Er zijn wat beginnende duikers waar ik mee op pad mag. Onder water een hoop armen en benen overal, zo herkenbaar als je net begonnen bent met duiken. Ze nemen het allemaal echter serieus en het zijn goede beginnende duikers die nergens aanzitten en hard hun best doen om zich thuis te gaan voelen onder water. Het is gezellig boven en onder water en ik kom weer mooie dieren tegen. Zelfs weer wat nieuwe soorten die ik niet eens kende en een schattige baby octopus, verstopt in een oude schelp. Bij de tweede duik zien we een enorme hoeveelheid visnetten vastzitten aan het rif. Deze zijn hierheen komen drijven aan een lege jerrycan. We snijden met zijn tweeën de boel los zonder het koraal te beschadigen en halen vervolgens de inktvis eieren eraf om die nog een kans te geven. Zeker 10 kg aan touw en netten trekken we de boot in. Er komen allemaal kleine visjes, garnalen en krabbetjes mee. Samen proberen we er zoveel mogelijk te redden, tot grote lol van de bootman. Die snapt niet waar we ons druk om maken, dat kleine grut is toch niet belangrijk voor hen. Maar het zijn onze vriendjes. Het is lachen en gieren want al dat geglibber maakt het lastig en de krabbetjes verzetten zich hevig door in onze vingers te knippen met de kleine scharen. Uiteindelijk krijgen we het merendeel veilig en wel in het water, mission accomplished. De tweede dag duiken we met zijn drieën, Anna, een vriend uit Nederland die even komt kijken of hij hier ook wil komen wonen en werken, en ik. We duiken alsof we dat al tientallen keren samen hebben gedaan. Het gaat allemaal vanzelf lijkt wel, zelfde snelheid, zelfde interesses, zelfde luchtverbruik. Anna wil graag een nieuw stukje ontdekken en op zoek gaan naar een wrak dat al drie maanden “kwijt” is. Tijdens de eerste duik zien we vrijwel meteen een witte zeenaald, zeker 20cm lang en erg mooi. Ze was er al jaren naar op zoek. Ook het wrak zwemmen we grappig genoeg in een keer heen, zonder enige problemen of zoeken. Omdat hier niet veel mensen duiken, liggen er nog vrij veel vislijnen. Sommige liggen er al zo lang dat het koraal er omheen gegroeid is. Het ziet er echter niet goed uit en onze handen gaan jeuken. We snijden de nodige lijnen weg en zwemmen heen en weer om rolletjes te maken van de uitgemaakte lijnen. Kunnen er geen beestjes meer in verstrikt raken of koraal door beschadigd worden als de stroming toeneemt. Alles wordt steeds gefilmd of gefotografeerd door Anna om te delen op social media. De mensen laten zien dat duiken ook zorgen voor rif bevat. Wie weet worden er mensen enthousiast van.

De avonden zijn supergezellig als iedereen af en aan op de kleine terrassen in de hoofdstraat aanschuift bij elkaar en een praatje maakt. Het is echter niet zo goed voor mijn drankgebruik, of juist wel als je het vanaf de barvrouw haar kant bekijkt. De eerste avond heb ik deze meteen voor de gehele vakantie verdubbeld. Ok, ik had maar drie bier op voordat ik hier kwam dus dan is het snel gelukt. Drankje hier, drankje daar, hapje hier of daar (of laten bezorgen op het terras verderop want daar is het zo gezellig). Het is een beetje thuiskomen hier, wordt met open armen ontvangen door gelijkgestemden die gewoon van het leven willen genieten en iets leuks of nuttigs willen neerzetten. Of ik geen interesse heb om hier ook te blijven? Pfff geen idee nog, ga ik rustig over nadenken als ik weer thuis ben. Maar ik besluit wel om de rest van mijn vakantie hier te blijven en alleen nog de reis naar Phnom Penh te maken. Zal een andere keer de rest van het land gaan bewonderen. Ook dat is wel vrij zeker, want ik ben erg onder de indruk en heb genoten van het beetje dat ik heb mogen zien van dit land tot dusver. Voor nu ben ik een beetje reismoe geworden en de gezelligheid hier maakt dat ik wel het prima vind om te blijven. Voor het eerst in lange tijd dat ik op een plek kom waar het echt goed voelt. Gek wel om te zeggen dat ik reismoe ben nu ik nog zo’n 11.000km te gaan heb eigenlijk. Het voelt niet als ver maar als ik er even goed over nadenk is het een flinke reis die ik nog te gaan heb. Maar hoef geen nieuwe plekken meer te ontdekken en dat geeft rust. Wil ook graag uitgerust en uitermate tevreden thuiskomen. Heb nog wat nachten in mijn volière bijgeboekt en zal een nieuw zaakje aan het strand nog een paar dagen uitproberen voor de afwisseling.