Ayutthaya

Met de trein vanuit het oude vertrouwde station Hua Lampong richting Ayutthaya. Tot enkele weken geleden was dit het hoofdstation van Bangkok van waaruit nagenoeg alle treinen vertrokken. Maar dat is niet meer, Hua Lampong ligt te diep in de drukke binnenstad en werd te klein en te oud bevonden. Bangkok wil graag mee met de moderne tijden. Dus hebben zij de afgelopen jaren hard gewerkt aan het grootste station van Zuidoost Azië genaamd Bang Sue / Krung Thep station. Dat ligt een stuk noordelijker in de stad, vlakbij het stadsvliegveld. Als ik op het station aankom rond half elf, dan is het ook bijna uitgestorven. De grote wachthal is niet meer een plek van komen en gaan van grote hoeveelheden mensen, gevuld met geklets en constante omroepen over arriverende en vertrekkende treinen, en de meeste eetzaakjes zijn vertrokken. Als ik met mijn verse ontbijt van gebakken rijst met een kop thee plaatsneem, dan ben ik op dat moment de enige toerist die er zit. Uiteindelijk zie ik er nog wel een paar voorbij komen, maar dan vooral om kaartjes te kopen voor de nachttreinen die vanuit Bang Sue vertrekken of net als ik, om naar Ayutthaya te gaan. Er rijden alleen nog 3e klas treinen naar lokale bestemmingen vanuit dit station. Prijzen hiervan zijn bijna niet meer voor mogelijk te houden. Voor een rit van bijna 2uur betaal ik 42 cent. OK, je zit op vrij harde bankjes en behalve hier en daar een fan aan het plafond moet je verkoeling zien te krijgen van de wind die uit de open ramen naar binnen waait. In de stad is die wind vaak warmer dan de eigenlijke temperatuur, alles straalt hitte uit. Pas als het spoor de hoogte ingaat, komt er wat koelere lucht binnen en is de reis best aangenaam. Zowaar komen we mooi op tijd aan op bestemming, trein heeft geen vertraging gehad. Met de tuktuk naar het hotel in de stad, aan de andere kant van de rivier.

Onderweg zie ik dat deze stad flink wat meer groen heeft dan Bangkok, met regelmatig een tempel of toren uit de oudheid boven de bomen en vrij lage gebouwen uitkomend. Snelweg is toch wel druk, en ook sommige andere straten in de stad. Maar zeker niet meer zoveel als in de grote stad. In de avond is het heerlijk rustig op straat, nauwelijks verkeer en sommige winkelstraten zijn dicht. En het is hier nog heter dan wat ik de afgelopen dagen heb meegemaakt. Temperatuur volgens de lokale weersvoorspellingen zegt 35-36 graden, en dat is zeker niet gelogen! Het voelt waar mogelijk nog wat warmer aan, vanwege de hitte die van de straat en gebouwen afkomt. De chauffeur en ook de dame achter de receptie in het hotel geven aan dat het warmer is dan zij gewend zijn. Heb ik weer, en geen strand in de buurt. De dagen hier zijn inderdaad verzengend heet, en ik heb al snel een ruwe huid onder mijn ogen van het vele zweten, en zoek regelmatig een verkoelende winkel of tempel op om even af te koelen. Zelfs de bomen hier kunnen geen verlichting meer geven.

Desondanks blijf ik lekker op pad gaan want de hele stad is bezaaid met prachtige oude tempelcomplexen uit de 14e eeuw en later. Huur een fiets, een luxe met versnellingen, die voorzien is van een “hangslot” die je met een nagelknipper nog open kunt knippen mocht je dat willen. Dat slot is ook niet echt bedoeld om te voorkomen dat hij wordt gestolen want dat gebeurd hier niet zo snel. Het is eerder voor de toeristen dat ze niet per ongeluk de verkeerde fiets meenemen. Links rijden is heel even wennen, vooral in de bochten, maar gaat eigenlijk als vanzelf en binnen een paar minuten ben ik onderdeel van het geheel op straat. Gelukkig heb ik in mijn leven redelijk wat gefietst, ook in de grote steden, en ben ik niet zo bang aangelegd. Het lukt zelfs probleemloos om via de snelweg de rivier over te steken naar een prachtige tempel aan de andere kant. Lachend om het feit dat ik op een snelweg rij en dan nog met een fiets, zet ik in gedachte een vinkje op mijn to-do lijst. Heb ik dat ook weer een keer meegemaakt. Het voelt niet onveilig. Ik rij netjes links (de trage kant) en geef richting aan, het verkeer om me heen geeft genoeg ruimte om me veilig mijn weg te laten vervolgen. De tempel aan het einde van deze rit, de Wat Yai Chai Mongkhon, is meer dan de moeite waard. Een enorm complex met eeuwenoude gebouwen en beelden, waaraan door de jaren heen nieuwe exemplaren zijn bijgezet, een liggend Buddha beeld die een enorm gouden gewaad heeft aangekregen en een reguliere tempel met goudkleurige beelden. Hier koop ik wat wierook, een lotusbloem en kaarsen om te offeren. Dat een huis voorspoedig verkocht mag worden, een ander nu droog en heel mag blijven. En of ik de wijsheid mag vinden om mijn nieuwe pad te bepalen in dit leven. De glimlach van het metershoge beeld geeft goede moed, dat alles hoe dan ook in orde komt. Op welke manier dan ook. Tevreden wandel ik naar mijn fiets om over de snelweg weer terug te gaan naar het andere deel van de stad. Onderweg donkere wolken en een paar druppels. Zou er dan eindelijk verkoeling komen? Maar het blijft bij een paar druppels zo lijkt het. Ik geef de fiets terug aan de verhuurder en wandel rustig naar mijn hotel. Flinke flitsen en vrijwel direct onweer. Binnen een paar minuten komt er eindelijk een verkoelende douche uit de hemel zetten. Door de bliksem is echter het electriciteitsnet geraakt, en de stad zit een uur of twee zonder energie.

Gelukkig doet alles het weer rond etenstijd en ik maak mijn vertrouwde wandeling richting de avondmarkt een paar straten verderop. Die heb ik de eerste avond ontdekt en nu haal ik nagenoeg al mijn eten hier. De eerste keer had ik nogal veel gekocht, heb er uiteindelijk drie keer van kunnen eten. Gelukkig heb ik een koelkast in de kamer. Dit bracht me op een uitstekend idee en nu haal ik standaard ‘s avonds ook meteen mijn ontbijt en lunch daar. Gisteren genoten van een gegrilde krabcake, garnalenkoekjes en een sateetje, met ananas als toetje. Vanavond fishcake en gestoomde hapjes op het menu, afsluitend met wat watermeloen. Voor ontbijt de rest van de meloen en verse springrolls met sla, groenten en wat krab (met een pittig sausje uiteraard). Heb nog wat verse groenten gehaald om in de middag, als ik toch niet heel erg trek heb vanwege de hitte, een noodlesoepje te maken. Heb een behoorlijk goed Japans restaurant gevonden, misschien dat ik die als afsluiter bezoek vanavond. Morgenochtend moet ik ik heel vroeg de deur uit, richting station. Met de trein naar het zuiden waar ik toch beter vertoef dan hier in de drukte. Sam Roi Yot Beach staat op de planning. Stukje onder Hua Hin aan de oostkust, omringt door een prachtig National Park waar ik wel even wil neuzen. Die stond een paar jaar geleden al op de wishlist, en laten we toevallig nog tijd hebben deze reis. Daar breng ik mijn laatste dagen door in Thailand voordat ik verder naar het zuiden afreis, naar Maleisië.