Kuching

Bij aankomst op het vliegveld van Kuching valt er regen naar beneden, behoorlijk wat regen. Zo’n typische tropische bui met veel nattigheid in korte tijd en een klamme warmte die overal vanaf stoomt. De zon scheen zo heerlijk bij vertrek vanuit KK dat ik had gehoopt dat hij met ons mee zou afreizen naar het zuiden maar helaas. Mijn verkoudheid is gelukkig wel zo goed als achtergebleven, ik snotter nog wat na maar geen hoofdpijn meer. Het hotel dat ik heb geboekt ligt vlakbij de rivier en op loopafstand van leuke winkelstraatjes en restaurants. Het is hier meer gericht op lokale bevolking dan echt op toerisme, ook al zijn er enorm veel hotels in de stad te vinden. Geen chique eetzaken maar homemade stijl kraampjes en eetzaken waar ze geen Engelse menukaarten hebben. Daar word ik wel blij van want het betekend veel authentiek eten in het verschiet. Ga de stad een beetje verkennen en op zoek naar touroperators voor de mogelijkheden tot het maken van een dagtrip naar een van de mooie Nationale parken die hier in de omgeving te vinden zijn.

Onderweg krijg ik meerdere buien op mijn dak. Ongeveer iedere 20-30 minuten begint het goed te regenen om vervolgens wat na te druppelen of miezeren. Met een beetje geluk is het even echt droog maar zo’n droge periode duurt niet lang. Dit gaat zo inmiddels drie dagen achter elkaar door, geen weer om naar de natuur te gaan. Als ik een hotelgast spreek geeft die ook aan dat het niet de moeite waard is om nu te gaan wat het is een grote en gladde modderpoel op de wandelroutes in de NP’s en dieren laten zich niet of nauwelijks zien. Vervolgens ben je twee dagen zoet om je schoenen droog te krijgen. Ook in de stad en langs het water, waar je normaal gesproken allerlei vogels zou moeten horen, is het muisstil. Zij hebben er ook geen zin in als het zo nat is. De enige vogels die zich wel veel laten zien zonder wat aan te trekken van de buien zijn duiven en mussen. Samen met het weer voelt het aardig hetzelfde als in een gemiddelde Nederlandse stad zo. Ik besluit om mijn tijd hier op een andere manier in te gaan delen. Laat de wandelschoenen veilig en droog binnen en ga in ieder geval twee keer per dag op slippers de straat op voor een wandeling, regen of niet. Bezoek een mooie orchidee tuin, wandel veel door de kleine straatjes in de oude binnenstad, er zijn gelukkig veel overkappingen net als in Penang. Hier en daar wat lekkers te eten, heb weer een foute magneet gevonden voor bij de verzameling in Rotterdam (Niemand is nog in Sarawak geweest, weet het zeker). Overal is Kek lapis te koop, de bekende laagjes cake uit Indonesië. Hier maken ze echter de meest bijzondere combinaties aan smaken zoals Oreo mint of pruim met pinda, en ze zijn niet vies van een beetje kleurstof. Tot de regenboog aan toe of afwisselend normale kleur met felroze of knalblauw liggen de cakes klaar voor de verkoop. Ik hoef geen stuiterbal te worden, heb genoeg energie van mijzelf en besluit die hevig gekleurde zoetigheid lekker te laten liggen. Bezoek tijdens een regenbui het Sarawak museum, een groot museum die de culturen, natuur en geschiedenis van deze grote provincie tentoonstelt. Het is een enorm gebouw en ze hebben hun best gedaan om er een internationaal georiënteerd museum van te maken. Dat lukt net niet helemaal. De Engelse vertalingen zijn soms vrij letterlijk genomen en tijdens een film over een cultuur kan ik van de ondertiteling geen soep maken. Ook is de chronologie van de totstandkoming van Maleisië niet heel duidelijk  tentoongesteld en ik ben blij met het internet op mijn telefoon om ernaast te houden. Toch is er veel informatie te vinden over de geschiedenis van dit stukje wereld en ook de gewoonten en gebruiken, waarvan sommigen nog tot op de dag van vandaag worden toegepast, zijn hier te vinden. Manden en matten weven is hier tot een kunst verheven. Er blijkt aan de andere kant van deze provincie in het hooggebergte een zoutwaterbron te zijn waar ze nog steeds op een eeuwenoude manier zout van maken met de hand. Natuurlijk heb ik in een zaakje verderop wat gekocht voor thuis. Na ruim twee uur in het museum te hebben doorgebracht ben ik inmiddels steenkoud van de airconditioning, die staat net als in vele andere zaken hier torenhoog op standje ijskoud. Heeft denk ik te maken met de hoge luchtvochtigheid en hoeveelheden regen. Alles vergaat waar je bij staat als je die niet dagelijks aan hebt staan. Ook al was het klimaat niet heel erg tropisch, ik heb voor mijn gevoel toch een beetje cultuur en natuur meegekregen daarbinnen.

Het hotel dat ik aanvankelijk heb geboekt voor de eerste twee nachten hier is een beetje ondermaats en half vergaan. De eerdere gasten hebben dat mogelijk niet als vervelend beschouwd en daarom uit de reviews gelaten. Of ik heb gewoon een slechte kamer toegewezen gekregen, kan natuurlijk ook. Ik besluit een paar straten verderop naar een hotelletje te verhuizen dat een stuk beter staat aangeschreven. De straat is gezellig met veel eetzaakjes overdag en winkeltjes met vooral Chinese spullen. De lobby ziet er een stuk socialer uit, er is een relax-plek beneden waar de twee keer dat ik langsliep wat mensen zaten en een leuke sfeer gaven. De kamer is een stuk ruimer, met hoge plafonds en er verblijven gezellige mensen. Maar ook dit pand heeft te lijden onder het vochtige klimaat. Blijkbaar is dit de norm hier, want zelfs het Hilton aan het water ziet groen van de aanslag aan de buitenkant. Omdat ik reeds een ticket naar de overkant heb geboekt later deze week, kan ik niet eerder richting Kuala Lumpur en zit hier als het ware een beetje vast. Geeft niets, weet me vrij makkelijk aan te passen aan de situatie zonder me er al te druk om te maken. Ik zoek flink naar banen en huizen in de tussentijd. Slaap ook behoorlijk wat bij. Na de verkoudheid vanwege het te druk bezig zijn is het wel even goed om een beetje rustig aan te doen voor een paar dagen. Kan ik straks weer vol aan de bak op nieuwe bestemmingen. Bekijk ondertussen ook de mogelijkheden voor mijn ene dag in KL (hostel met zwembad en uitzicht op de Petronas Towers gevonden, leuk!), en de laatste stop van deze reis: Cambodia. Omdat het momenteel een beetje voelt als verplichting om rond te reizen en zoveel mogelijk te moeten zien, ben ik heel gericht aan het zoeken naar wat ik absoluut gezien wil hebben in dit land zodat er ook genoeg tijd overblijft voor wat me goed doet. Ankor Wat is natuurlijk een zeer voor de hand liggende bestemming die op de wishlist staat. Ook in Phnom Penh wil ik zeker een of twee dagen doorbrengen, vooral om de Killing fields en bijbehorende plaatsen te bezoeken. Maar het liefst breng ik zoveel mogelijk tijd door aan de kust. Beetje zwemmen, duiken, rondje eiland wandelen, misschien wel een rots beklimmen in en mooi natuurgebied want dat komt ook voorbij als mogelijkheid. De kust is toch waar ik mentaal het beste op ga, en nu het aftellen is naar huis wil ik de tijd die ik nog heb zo goed mogelijk besteden aan dat waar ik gelukkig van wordt. Thuis zal het nog even wachten zijn voordat ik de zee in kan… Dat deze paar dagen in Kuching dan een beetje in het water zijn gevallen mag de pret niet drukken. Eigenlijk heb ik toch al zulke prachtige plekken bezocht, daar kan ook bijna niets meer aan tippen. En die Rafflesia, die komt wel een andere vakantie. Van wat ik heb begrepen uit het NP waar ze veel voorkomen is er momenteel geen een bij de wandelroutes gevonden die in bloei staat.