Kinabatangan rivier & KK

Met een minivan wordt ik keurig op tijd opgehaald vanaf het resort. Ik zwaai de laatste mensen uit en ga naar het volgende avontuur. Het is druk, begreep eerder al dat veel mensen deze tour maken. Iets meer dan de helft van de mensen maakt de 3 daagse tour, waarbij je extra boottochten en avond/ochtendwandelingen maakt. Maar voor mij hoeft dat niet, ik ga voor de 24uur crash course Kinabatangan National park met twee riviertochten en een avondwandeling. De chauffeur weet ons te vertellen dat het vrijwel zeker is dat we geen olifanten te zien zullen krijgen. Die zitten vast in een nabijgelegen palmplantage en hebben zich in het centrum ervan verstopt, waar de hoogste en oudste bomen staan. Ze zijn nu bezig om eea om te hakken zodat de beesten de plantage kunnen verlaten maar het kan even gaan duren. Toch maar weer oerwoud planten als dat is gedaan? Door wegwerkzaamheden onderweg doen we er een uur langer over om bij het park en de accommodatie te komen. Hierdoor is het een beetje haasten geblazen. Er is maar een half uurtje tijd over voordat de riviertocht begint en we hebben nog een high tea tegoed. De tassen worden alvast droog onder een afdak neergezet zodat schoenen en kleding gewisseld kunnen worden waar nodig, inchecken komt later wel. Gauw wat thee en snacks naar binnen gewerkt en snel de camera en toebehoren in een waterdichte tas gestopt. Kom nog wat bekende gezichten tegen van vorige bestemmingen, zelfs nog een kamergenote. Gezellige boel weer. Helaas nog even geen tijd voor kletsen. Slippers aan ipv wandelschoenen en mag meteen de boot op. Aan het einde van de dag, als de hitte een beetje uit de lucht gaat, dan komen veel dieren richting de waterkant. Er zou genoeg te zien moeten zijn zegt de gids vooraf.

Op het water is het uitzicht over de omgeving prachtig. Allemaal verschillende regenwoud boomsoorten en struiken langs de kronkelende rivier met hier en daar in de verte wat groene heuvels. Er staan mangobomen tussen van zeker 150 jaar oud en dat is te zien. Ze zijn minstens 20-25 meter hoog met een enorme groene kruin. Vaak bewoond door vele aapjes, die graag van de vruchten snoepen zodra deze rijp zijn. De zon doet nog goed zijn best, ik ben erg blij met mijn foute hoedje. Met de altijd aanwezige hitte als de zon schijnt zweet ik de zonnebrandcrème standaard binnen enkele ogenblikken van mijn gezicht af. Heb het dan ook maar opgegeven om die op te doen. Met hoedje blijft de neus toch redelijk in de schaduw. Ik koop in de stad wel een goede dagcrème met spf heel veel of in ieder geval genoeg. Al gauw zijn de eerste aapjes zichtbaar. Het zijn verschillende soorten makaken, de welbekende pestkoppen. Ze scharrelen laag boven het water in de mangroven om vruchten te kraken met hun scherpe tanden en om frisse jonge blaadjes te eten. Er wordt hevig van tak naar boom gesprongen en gezwierd. Ondertussen wordt er hier en daar wat gespeeld of gevochten. Een alfamannetje weet een van zijn dames naar het mooiste plekje aan de rivier te brengen (op een prachtige volle tak over het water hangend) voor een romantisch moment. Van 5 hele seconden… hij had er in ieder geval goed voor uitgepakt en ze was ogenschijnlijk onder de indruk. Maar deze apen zijn overal te vinden op dit eiland, zelfs langs de snelweg en bij ieder resort met wat groen om de hoek. Ik ben dan ook pas uitzinnig als kort erna een OrangUtan hoog in een van de bomen hangt. Het is een echte wilde, niet eentje die regelmatig in een sanctuary wat lekkers komt halen. Hier worden ze niet gevoed. Meerdere bootjes hebben hem gezien en het is even drammen voor het beste plekje. Een stukje later zijn ook de neusapen in een boom gespot. Helaas worden ze vrij snel verjaagd door een groep makaken die vinden dat het hun boom is. Toch is het fijn om te zien dat de apen hier graag en goed leven. Het was een hele harem die er zat, met kleintjes en al. Vanaf de achterkant lijkt het net of de mannetjes een broek aanhebben. Vaak is de vacht van de staart met een driehoekige vorm eronder in een lichte kleur. We zien de alfa nog net half verscholen achter de bladeren zitten, met broek aan. Helaas zit zijn gezin een boom verderop van het water vandaan en we zien alleen wat bladeren bewegen en horen het lage gebrom/geboer van hun communicatie in reactie op de treiterkonten. Er zijn nog wat kleine krokodillen op de kant te zien hier en daar, niet meer dan een cm of 70-80, echt nog babies. Toch hoef ik liever niet het water in. Heb begrepen dat hier zoutwaterkrokodillen rondzwemmen (het is semi brak water) en die kunnen tot wel 6 meter groot worden. En zo groot worden ze ook wel eens gezien zei de bootman. Vlak voordat de zon ondergaat komen ook de hornbills weer tevoorschijn. De grootste soort laat zich op veilige afstand even zien in een grote boom met zijn dame. Ze trekken veel samen op in stellen, heel leuk om te zien. Hij is zeker zo groot als de exemplaren die in de dierentuin zitten. Ook wat roofvogels komen voorbij, maar ook op veilige afstand en daardoor helaas niet op de foto te krijgen. Op de terugweg is de zonsondergang in volle glorie te zien, met de groene heuvels op de achtergrond en de boomtoppen in contrast op de gouden achtergrond.

Voor het enige nachtje dat ik hier doorbreng heb ik voor enkel een bed gekozen. Kom in een 6-persoons kamer uit met zeer gezellige mensen. 5 dames, 1 man, en hij is meteen tot alfa verkozen door ons (we passen ons wel aan de omgeving aan). Hij heeft toch beloofd goed op ons te passen en zijn rol serieus te nemen. Hij begeleid ons allen naar het restaurant en zit in het midden zoals het hoort. Het eten is in buffetvorm en simpel maar nog best smaakvol voor buffet begrippen. Helaas is op echt op en doordat ik een heerlijk trage eter ben, was er geen fruit voor toetje meer te bemachtigen. Als het eten een beetje is gezakt, dan is het tijd voor de avondwandeling over het terrein vlak achter het resort. Het kan modderig worden zeggen ze. En modderig hebben we gekregen. Zo modderig zelfs, dat mijn witte sneakers donkerbruin waren na afloop van de trip. Regelmatig enkeldiep in de drab. Gelukkig is het er zo weer afgewassen, en het was echt alleen modder en geen klei of mensenrommel. Had best een goede spabehandeling voor de voeten kunnen zijn bedacht ik achteraf. Helaas hebben we geen enkel dier gevonden. Omdat er dagelijks wandelingen worden gemaakt, vaak ook door meerdere groepen, heb ik het idee dat de dieren geen zin meer hebben in felle lampen in hun gezicht, en een eindje verderop hun toevlucht zijn gaan zoeken. Het geeft niet, we hebben wel lol gehad en de waanzinnig heldere sterrenhemel bewonderd. Heb toch al alle interessante dieren gezien in Sepilok tijdens de avondwandeling aldaar. Moe en voldaan valt iedereen bij terugkomst in slaap na een warme douche. Morgen om 05:45 op voor de morning cruise. Uiteindelijk lukt het niet iedereen om eruit te komen, een deel heeft dan ook de 2 nachten geboekt en heeft de volgende dag nog een mogelijkheid. Het kan er ook een beetje mee te maken hebben gehad dat het om 5uur enorm hard is gaan regenen en dat de druppels nog steeds te horen zijn als de wekker afgaat. Besluit er toch uit te komen en tegen de tijd dat we de boot in mogen, regent het nog maar een heel klein beetje. Heb de handdoek van de kamer meegenomen en droog het bankje op de boot ermee af. Er komt meteen een kamergenoot naast me zitten na mijn uitnodiging en de garantie voor droge billen. Anderen hebben wat minder geluk en we horen achter ons de reacties op de natte kledder die mensen krijgen zodra ze gaan zitten. De handdoek is gelukkig nog droog genoeg om af en toe over me heen te leggen als de miezer weer begint, ik blijf zo goed als droog tijdens de tocht. De cruise duurt deze keer een uurtje, en we zien vooral veel vogels wakker worden. Een grote arend houdt ons goed in de gaten vanaf een hoge boom. Allerlei reigers komen voorbij, hier en daar een kingfisher en natuurlijk onze vrienden de hornbills. De neusapen zijn net wakker geworden maar verstoppen zich nog redelijk. De makaken zijn gelukkig nog niet massaal op, opstartproblemen mogelijk. Als we in volle vaart varen zie ik ineens een boomstronk liggen die er geen is. Krokodil! De bootman keert gauw om. Het is een volwassen exemplaar die in het water ligt en de aapjes aan de kant in de smiezen houdt. Hij is zeker een meter of 3,5-4 lang. Die wil je niet langs je boot krijgen. Ondanks de bemoedigende woorden van de bootman dat ze enkel voor wilde dieren gaan en de bootjes altijd met rust hebben gelaten hier, willen we toch graag verder varen als het dier besluit zich volledig onder water te begeven. We kunnen niet meer volgen waar hij nu uithangt. Even later denkt hij er nog een gezien te hebben. Het blijkt helaas vals alarm, het was een stuk hout. “Loggodile” zegt hij grappend, naar de boomstronk wijzend. Ik moet samen met mijn buurvrouw vreselijk lachen… als enige twee in de boot. Niet iedereen zijn soort humor blijkbaar. Moest meteen denken aan het geweldige filmpje van Birdbox met de naam Wildebeast, waarin dit fenomeen zeer typerend naar boven komt. Kan je aanraden die even op te zoeken op YouTube. Als ik aan de ontbijttafel wat van de andere gasten het filmpje laat zien, snappen ze waarom ik er zo’n lol in had. We varen terug voor een welverdiend ontbijt.

Uiteindelijk ben ik blij dat ik niet voor het pakket met 2 nachten ben gegaan hier. De vorige bestemming was toch een stuk interessanter. Al moet ik zeggen dat zo in een bootje over een enorme kronkelende rivier door de rimboe te mogen varen wel een heel leuke ervaring op zich is geweest. Het hoeft alleen niet drie dagen achter elkaar voor mij. Na het ontbijt pak ik mijn spullen, maak de sneakers schoon tot ze weer wit zijn (wat prima lukt, ondanks dat niemand mij vooraf geloofde) en ga met de minivan met nog wat mensen richting Sandakan. Komen onderweg de meest fantastische namen voor kerken tegen. Het is een voormalige Britse kolonie tenslotte. De “most Holy Jesus Christ church” of de “Foursquare house of Blessing church”. Je moet er maar opkomen. Heb voor het gemak een kamer geboekt vlakbij het vliegveld in een hotel genaamd My Dream hotel. Kan je melden: het is geen droomhotel. Het ligt in een commercieel gebied met veel bedrijven en eetzaakjes en ziet er behoorlijk grijs uit aan de buitenkant. Lange donkere gangen, zoek me rot naar de juiste kamernummers. Blijkt dat er maar 1 verdieping is terwijl mijn kaart suggereert dat ik een etage naar boven moet. Mijn kamer is simpel en heeft geen ramen. Douche enzo zijn brandschoon gelukkig en het bed ligt goed. Voor een nacht is het prima besluit ik. Ondertussen begin ik te snotteren… hoorde al meerdere mensen niezen en wat snotteren bij de rivier maar er bestaat nog iets als incubatietijd. Mogelijk dan toch iemand ontmoet in de dagen ervoor die het met zich mee heeft genomen. Ik doe na het inchecken weinig meer, gelukkig uitgebreid geluncht vooraf. Morgenochtend in de vroegte naar het vliegveld, nog geen 10 minuten rijden hier vandaan. Op naar Kota Kinabalu, in de volksmond KK (KeeKie) genoemd. Hier is het twee dagen vertoeven tot de volgende vlucht naar het zuiden, die ik besloten heb zeer rustig te gaan doorbrengen met een beetje zwemmen, mediteren, zoeken, sporten en slapen. Af en toe een paar rustige dagen tussendoor kan geen kwaad. Zal ook de indrukken van de afgelopen week op me in moeten laten. De tijd is zo snel voorbij gegaan, en ik wordt even een beetje reismoe. Heb een mooi hotel in het centrum gevonden die mijn voorkeur heeft en bovengenoemde activiteiten zeer goed kan accommoderen. Echter met een inchecktijd van pas 3uur moet ik er rekening mee houden dat ik mijzelf even zal moeten vermaken voordat ik erin mag. Gelukkig is het een goed hotel dat met mij meedenkt en wordt gebeld zodra mijn kamer klaar is. Ik doe een rondje shopping mall dat om de hoek zit (buiten is het eigenlijk al te warm) en koop daar een goede dagcrème met uv bescherming erin en leuke sandalen. Heb alleen de zeer oncharmante sneakers en mijn afgetrapte slippertjes mee. En nu heb ik een 5 sterren hotel geboekt, wil er toch een klein beetje ok uit zien dus de mall was wel een goede tijdsbesteding. Sandalen hebben een mini hakje, kan ik alvast wennen voor als ik weer naar huis ga. Japanse ramen voor lunch, die heb ik gemist! Tijdens de lunch krijg ik telefoon, ik mag mijn kamer in. Na het eten wandel ik terug richting hotel. Zo leuk dat de deur steeds voor me wordt open gehouden! Krijg mijn kamer toegewezen op de 11e etage en er wordt gezegd dat de bellboy zo met mijn koffer en tas voor de deur staat.

De kamer is een appartement te noemen, in Nederland zouden ze dit als ultraluxe suite verkopen. Heb zeker 45 m2 tot mijn beschikking. De wanden van de badkamer zijn opzij geschoven waardoor er een soort eiland is ontstaan voor de wastafel en de kamer lijkt er nog lichter en groter door. Ik besluit het lekker zo te laten. Erachter twee glazen deuren waar resp. de toilet en regendouche + apart ligbad te vinden zijn. Een heerlijk groot bed, een 60 inch tv, apart zitje en bureau om het af te maken. Uitzicht over de stad en ook wat groene heuvels erachter, kan de dikke gordijnen lekker open laten zonder dat men mij kan zien zitten. Ik leg mijn spullen op hun plek alsof ik thuis ben en laat het bad vollopen. Goed tegen de verkoudheid die ik graag hier zou willen achterlaten. Ik ga lekker veel tijd in deze balzaal doorbrengen besluit ik, mijn tijdelijke thuis en rustpunt. Kom er even uit om beneden wat te gaan eten, nog een keer Japans want lekker, en kruip snel weer mijn heerlijke bed in en val vroeg in slaap. Volgende dag wordt ik bij zonsopgang rustig wakker. Goh naar, ik heb een regendouche tot mijn beschikking om fris en fruitig te worden. Heerlijk ruikende zeep en bodylotion staan al voor me klaar. Zo fijn om even een prinses te mogen zijn, ook al is het een snotterende.

Kom na een uur teuten schoon en opgefrist aan bij het ontbijt beneden. Kijk nog eens goed naar de ruimte die ik inloop en mijn mond valt toch redelijk open van verbazing. Het is geen ontbijtbuffet voor een hotel te noemen, dit is een restaurant om de halve stad van voedsel mee te kunnen voorzien. In een hotel van dit niveau en in een land als dit is het ontbijtbuffet het allerbelangrijkste onderdeel van je verblijf en het visitekaartje van je hotel. Nog meer zelfs dan het zwembad of de andere faciliteiten. Ze nemen het heel erg serieus en dat is vreselijk slecht voor mijn buikomvang. Ik ben wel zo verstandig om eerst een rondje langs al het eten te lopen voordat ik begin met ook maar iets op een bord te scheppen. Er zijn broodjes in verschillende soorten en maten, toaster erbij, met beleg zoals heerlijke gerookte makreel en vleesbeleg waar geen varkentje aan te pas is gekomen (Islamitisch land, hoera!). Een heel arsenaal aan zoete broodjes natuurlijk met allerlei soorten jam, een verse saladebar met zowel losse groenten als bereide salades, een bar met gebakken groenten, vis, aardappelen en wat Brits georiënteerde warme gerechten, een kok die je van allerlei soorten gebakken eieren kan voorzien, een Indiase afdeling, gebakken tosti’s (ook op speciale bestelling), lokaal eten zoals Nasi Lemak, tribal food met oa gestoomde bananen, rijstsoep met losse toebehoren zoals die heerlijke gedroogde gezouten visjes die ik toch echt moet gaan kopen voor thuis over de nasi. Om de hoek gaat het verder door met een Chinese afdeling inclusief gestoomde hapjes, vers gemaakte noodlesoep, allerlei soorten gebakken rijst en bami vers voor je bereid met ingrediënten naar keuze. Om het af te maken (want het is nog niet genoeg blijkbaar) een fatsoenlijke fruitafdeling en voor de westerlingen ook de melk of yoghurt met muesli afdeling. Verse sapjes en zelfs allerlei gebak en mini taartjes voor de zoetekauwen onder ons. Ik besluit om vooral groenten en vis te pakken, zo’n omelet te laten bakselen en van de rijst en het brood af te blijven. De gezonde spullen vullen namelijk iets minder en dan kan ik overal waar ik per se een beetje van wil proeven op mijn bord leggen. Hoezo luxeprobleem?! Als mijn saladebordje leeg is, wordt het voordat ik het doorheb van mijn tafel meegenomen door personeel. Hetzelfde gebeurd met mijn sapglas. Ze houden alles goed in de gaten en zorgen ervoor dat je geen onnodig servies op je tafel hebt staan. Daar betaal je natuurlijk ook voor, maar toch is het een genot om even zo behandeld te worden. Na het eten, heb gezorgd dat ik niet zoveel op heb dat ik niet meer kan lopen, wandel ik richting uitgang. En weer gaat de deur voor mij open, voorzien van glimlach en begroeting. Heb nog wat smeersels nodig voor mijn huid om te proberen en voordat het te heet wordt wandel ik nog een stukje door de buurt heen. Om half 12 is het genoeg geweest en kleed ik me om voor een paar baantjes in het zwembad. Na afloop dut ik in tot er druppels vallen -> regen. Was inmiddels al droog dus snel naar binnen. Ga een ijsje eten bij het cafe. Bestel twee bolletjes want kan niet kiezen. Krijg ik twee aparte bakjes met samen voor meer dan een halve pint aan ijs erin hahaha. De porties zijn hier ietsjes groter dan ik gewend ben. Het is meteen mijn lunch. Tijd voor een echt middagdutje, wat relaxen en voor het eten nog een keer in bad. Ik kijk wel waar ik trek in heb voor avondeten. Misschien regel ik wel roomservice want waarom niet. Morgenochtend op tijd eruit en nog en keer van dat heerlijke ontbijtbuffet genieten voordat het tijd is om richting vliegveld te gaan. Ergens is het maar goed dat ik hier slechts twee dagen ben. Dit gaat anders teveel wennen en dan worden het nog zware weken…