Liveaboard Similan

Terwijl ik lekker aan het bijkomen ben in Khao Lak, krijg ik een mailtje van Ben (office manager van de Phinisi) dat hij zich heeft vergist met de vertrekhaven. We vertrekken niet vanaf Khao Lak maar Phuket. Maar geen stress, hij regelt dat ik netjes opgehaald wordt. Wel wat eerder dan de bedoeling zou zijn dus duizendmaal sorry dat hij een paar kostbare vakantie uren van mij moet “stelen” voor een transfer. Kan er wel om lachen, want ik heb tenslotte alle tijd van de wereld. En wat is een paar uur nou helemaal?! Om 15 uur, als er toch regen in de lucht hangt besluit ik alvast terug te gaan naar mijn guesthouse en daar te wachten op de minivan. Blijkt dat de meneer in kwestie een privé chauffeur is en al op mij stond te wachten. In verband met Chinese Nieuwjaar zou het wat drukker zijn in en rond Phuket dus vertrekken meteen. En dat bleek nodig. Zo heerlijk rustig als de weg is als we vertrekken, zodra we de brug oversteken naar Phuket eiland, belanden we binnen de kortste keren in enorme files en is het kruipend het eiland over. Pier ligt net onder de stad, en de omgeving doet niet onder voor Bangkok qua drukte. Dat mensen hier vrijwillig naartoe komen voor hun ontspanning…

Mijn kamergenoot halen we onderweg nog even op voor het laatste stukje naar de pier. Aardige Australische dame die nog niet zo lang duikt. Ook voor haar eerste keer op een liveaboard en wilde een bijzondere ervaring en niet te drukke boot, net als ik. Hebben een mooie keuze gemaakt, want ik bleek inderdaad gast nummer 13 te zijn. Normaal kunnen er 18 gasten op de boot, nog steeds een vrij laag aantal gezien de enorme omvang van het enorme schip waarop we mogen wonen de komende week. Wij hebben dan ook een 4-persoonskamer voor onszelf, dus allebei extra opbergruimte tot onze beschikking en nooit wachten bij de badkamer. Als we bij de overvolle pier aankomen tussen de mensen die net klaar zijn met hun dagtrip worden wij afgezet door onze chauffeur, ondanks de enorme drukte op de weg prachtig op tijd. Vrijwel meteen komt er crew van de boot op ons af om ons te redden uit de menigte mensen. Met alles dat niet nat mag worden in de drybag opgeborgen (dus geen foto’s) met een dinghy naar de boot gebracht wat verderop in de haven. Het is een drukte van belang hier en de feestboten, inclusief keiharde muziek met inmiddels veelal dronken en/of verbrande toeristen die als sardientjes op elkaar “een leuke vakantie” aan het houden zijn, komen net de haven binnen gevaren. Gelukkig, dan hebben wij een rustige trip straks.

Krijgen een warm welkom op de boot van verschillende crewleden en wat te drinken. Korte uitleg, wat administratieve zaken voor het duiken afhandelen en we worden naar onze kamer verwezen. Uitleg over de gehele boot volgt als de overige gasten ook zijn gearriveerd. Een echtpaar uit de UK is al helemaal geïnstalleerd op de boot, zij hebben voorafgaand een aantal dagen door de Zuid Andaman gevaren en gedoken en het leek hen wel leuk om meteen door te gaan voor nog een weekje Noord Andaman. Ze zaten tenslotte al op een heel fijne boot. Meeste duikstekken in het zuiden heb ik echter al vanuit Koh Lanta gezien dus voor mij was dat niet erg interessant. Het is trouwens ook vreselijk vermoeiend om 3-4 duiken per dag te maken voor een week, laat staan dat je dat bijna 2 weken gaat doen. Maar zij zijn niet gek te krijgen, doen er 3 per dag maximaal en nemen het ervan. Zou ik ook willen kunnen als ik 67 ben! Wat een leven voor een pensionado. De meeste gasten die voor deze liveaboard hebben gekozen zijn inderdaad het leuke slag mensen waar ik graag mijn tijd mee doorbreng. Vriendelijk, gezellig, gepassioneerd over duiken en relaxed in de omgang. Met iedere maaltijd wisselt men ook van plekken om zo steeds met andere mensen in gesprek te kunnen gaan. Hebben een enorm dinerbuffet voorgeschoteld gekregen dat niet op te krijgen is (wel heel erg lekker) en iedereen gaat rond een uurtje of 9 richting kamer om te slapen. Eerste nacht is hele nacht varen dus hoop herrie. Geeft niet, heb ik rekening mee gehouden. Slaap licht maar dat wiegende gevoel is heerlijk rustgevend en ik accepteer dat er maar een paar uur slaap in het verschiet ligt. Om 5uur stopt de motor, we zijn bij de Similan eilanden aangekomen. Om 6:30 uit bed, 07:00 uitgebreide eerste briefing voor het duiken en na een licht hapje eten en een kop thee, wetsuit aan en eerste duik maken.

Het is een vrij gemakkelijke duik, niet te diep ook, vooral om de duikgidsen een idee te geven van onze skills. Aantal mensen krijgt het voor elkaar om binnen een half uur al nagenoeg door hun lucht heen te zijn (hoe dan) en die worden gelukkig voor volgende duiken bij elkaar I de groep gezet zodat de rest wel echt een uur per duik onder het oppervlak kan doorbrengen. Ik kom bij de “ oudjes” terecht, de 65+ club, letterlijk. Bestaat uit het echtpaar uit de UK en nog een Duitse man van 65 met een kunstbeen. Lekker relaxed duiken en weinig armen en benen die alle kanten opgaan als ze vast blijven zitten, ik kan me hier prima in vinden! Zijn wel allemaal Nitrox duikers… andere mix van lucht waardoor je het beter volhoudt als je heel veel duikt, bijvoorbeeld als je een liveaboard doet. Of ik geen interesse heb om ervoor te gaan. Nou, eigenlijk wel. Dus voor mij geen rust maar uitleg, tweede duik meteen met 32% zuurstof luchtmix in de tank het water in en zie mijn no-dive time ineens explosief stijgen. Dat is prettig! Minder stikstofopname betekend minder moe en meer kunnen duiken. Na de lunch ga ik braaf aan de studie om meer informatie te vergaren en uiteindelijk is alles me goed duidelijk geworden. Onder water proef je er trouwens niets van dat je andere lucht hapt. En moe ben ik toch wel aan het einde van de dag. Echter, met gewone lucht loop je na een paar dagen het risico dat je eerder moet stoppen met duiken omdat je no-dive time bereikt is. Met minder stikstof in je lichaam gebeurd dat minder snel. En aangezien ik groot fan ben van avondduiken, zullen er meerdere dagen zijn waarin ik 4 duiken maak. Grote voordeel is dat ik bij de meest gebruikte luchtmixen (<40% zuurstof) gewoon mijn huidige regulator kan blijven gebruiken zonder enige aanpassing. Scheelt weer een paar honderd euro voor een nieuwe kopen. Deze is tenslotte heel erg prettig in gebruik, zou ook geen andere willen hebben.

De crew is ook werkelijk fantastisch, rent zich rot voor ons om er maar voor te zorgen dat we zo min mogelijk hoeven na te denken. Namen worden vrij snel onthouden, zijn voornamelijk drie letters dus blijft aardig hangen, en het familiegevoel is met de eerste dag al een feit. Het is ook wel duidelijk dat de meeste mensen plezier hebben om te mogen werken op deze boot. Er wordt maar liefst vier keer per dag een buffet klaargezet plus nog een keer snack einde middag. Drinken is in overvloed te krijgen, warm en koud. Op het duikdek krijg je hulp bij het aan- en uitdoen van al je duikspullen, alles wordt na afloop van de duik voor je gewassen en opgehangen en je fles wordt opnieuw gevuld. Bij de dinghy helpen mensen je veilig in en uitstappen, want het zijn behoorlijke stappen die je moet zetten en dat met 25kg aan duikgerei om. Na de duik krijg je, als je je tank hebt afgedaan, meteen een glas drinken. Warme thee of frisse limonade, maar net wat het weer doet. Het prinsessengevoel is alom vertegenwoordigd, ook al werken we hard door zoveel te duiken.

Ben na de eerste duik bij het team van Dui gezet, een heel enthousiaste en relaxte Thaise dive guide die ons alle mooie en bijzondere beestjes laat zien die er te vinden zijn. Tempo onderwater is heerlijk rustig en doordat we in drie groepen verdeeld duiken, zitten we elkaar nagenoeg nooit in de weg. Regelmatig zie ik enkel onze eigen groep duikers, of hoogstens wat van de andere groepen van onze boot. De andere liveaboards die we onderweg zien merken we weinig van. Onze kapitein zorgt er goed voor dat we zo rustig mogelijk kunnen duiken. Soms een of twee andere boten op dezelfde stek maar iedereen duikt net wat andere tijden. Wel grappig om te zien dat we veruit op de grootste boot zitten, met nog eens de minste duikers. Sommige boten zijn echt vol met mensen, en duiken moet in shifts omdat er niet voor alle gasten tegelijk plek is op het duikdek. De paar strandjes waar de dagjesmensen heen gaan bezoeken we alleen als die allemaal weer op weg zijn naar hun resort aan vaste land. Dui is naast mijn duikgids ook aangewezen om me te begeleiden met mijn Nitrox certificaat. Goede uitleg geeft hij en moet ook zelf rekenen, hij is redelijk streng. Hou ik wel van. Duiken is serious business en een certificaat krijgen zonder goed aan de tand te zijn gevoeld of ik het echt wel snap zou ik niet willen ontvangen. Heb wel het idee dat dit een goede investering is in mijn hobby, hier kan ik vaker veel plezier aan beleven als ik meerdere dagen achter elkaar ga duiken. 

Het duiken hier is best mooi en op de meeste plaatsen vol met leven. Het is ook anders dan de duikstekken welke ik in Thailand reeds heb bezocht. De eilanden staan bekend om de grote granieten rotsblokken, die tot diep onderwater te vinden zijn. Boven water lijken het net perfect gemaakte landschappen voor in een zoetwater aquarium, met perfect door moeder Natuur aangelegde groene stukken tussen de enorme rotsblokken door en hier en daar een koraalzandstrandje. Het geeft een heel bijzondere omgeving om in te duiken met die rotsen. Hier en daar kun je ook onder blokken door zwemmen. Soms krijg je dan ook een heel koude stroom water voorbij, waardoor je het niet alleen vreselijk koud krijgt maar je ziet ook ineens niet meer zo helder doordat warm en koud water door elkaar vermengd worden. Lijkt net of ik door handgemaakt glas kijk, met allemaal van die oneffenheden erin. Maar doorgaans is de zee met een temperatuur van 27-28 graden best behaaglijk. Tijdens een regenbui op de eerste duikdag was het onder water zelfs een stuk fijner vertoeven dan op de boot. Met blauwe lippen naar de boot, gauw een kop gemberthee en een hete douche genomen. Heel blij op zulke momenten met Pim (spreek uit: Piem), een fantastisch lieve moeder van twee die al in de aanslag staat met drinken als je uit de dinghy komt zetten. Ben na anderhalve dag al wat interessante beesten tegen gekomen en de hoeveelheid rifvissen hier is zeker niet gering en prachtig mooi van kleur. Ook het koraal is veelzijdig en gezond, nagenoeg niet aangetast door mens of moesson. Duidelijk dat dit een nationaal park is waar al lange tijd goed gecontroleerd wordt op illegaal vissen. Hier en daar ook een schildpad, maar vooral blij met het zien van de verschillende kleine kreeftachtigen en ribbon eels in fel blauw met geel. Begrepen dat er nog veel meer moois op de planning staat, ik laat me verrassen. Vanavond eerste avondduik, nu al zin in! Als de zon ondergaat gebeurd er zoveel moois onderwater, dat wil ik na drie jaar echt weer een paar keer meemaken. Maar eerst nog even lunchen, koekje na en een uurtje relaxen voordat de bel luid voor de briefing van de volgende duik. Wat een zwaar leven is dit toch.