Koh Lipe

‘s Ochtends op mijn gemak spullen bij elkaar verzameld en ingepakt voor de boottocht van ongeveer 3 uur naar Koh Lipe, een eilandje tegen de grens met Maleisië aan. Geen idee wat ik kan verwachten hier, maar laat me verrassen.

Boot vertrekt deze keer netjes op tijd. Gelukkig maar, want de trip duurt uiteindelijk bijna 4,5uur en de boot zat overvol. Gevolg: moe en dikke benen van het niet fijn kunnen zitten. Geeft stof tot nadenken voor de volgende reis. Boot is noodzakelijk aangezien ik op een eiland zit, maar denk dat ik alleen de trip naar de kust bij Satun afleg en de rest over land.

Eilandje ziet er op het oog best mooi uit. Erg veel groen en geen hoogbouw te vinden. Vlak erachter ligt een wat groter en rotsachtiger eiland waardoor het net lijkt of het eiland veel groter is. Terwijl je het met een half uurtje lopend hebt kunnen doorkruisen. En natuurlijk ook hier van dat fijne en zijdezachte koraalzand op de stranden. Helaas is het vrij lastig om je bagage door dat zand naar de straat te krijgen, die zo’n dikke 100 meter van de boot afligt. Goed voor de spieren om de koffer daar te krijgen. Weet niet hoe, maar het is me gelukt. Maar goed dat ik al een paar kg in Lanta heb achtergelaten…

Mensen hier zijn helaas een stuk minder vriendelijk en ik snap ze eigenlijk wel goed. Dit eiland is compleet verpest door toeristen. Veel herrie, veel drinken en veel hip doen. Ook hier net Mattel in de tropen, inclusief de haute couture merkkleding. Niet mijn plek kom ik vrijwel meteen achter. Zaken doen hard hun best om met harde muziek en aanbiedingen voor cocktails en bier de meeste mensen te lokken. Overkill aan geluiden en gekrioel van mensen die zich door de kleine straatjes heen bewegen. Besluit toch naar de hostel te gaan, heb tenslotte een paar nachten geboekt en ik zal blij zijn om een paar dagen niet meer zo lang op een boot te hoeven zitten. Personeel is behoorlijk onpersoonlijk en interesseert zich weinig voor wie er voorbij komt. Hier geen gedag en praatje wat je hebt gedaan vandaag. Kamer is erg netjes (6bedden) en koel, bed net als overal in Thailand vrij hard maar comfortabel genoeg om goed in te kunnen slapen voor mij. En, zeer belangrijke ontdekking na de eerste nacht: geen snurkers in ons midden.

Gooi mijn spullen neer, neem een koele douche (ook goed!) en ga op weg naar de duikschool die ik vooraf op internet heb gevonden om te gaan kijken of dat inderdaad een fijne tent is. Eigenaresse is zeer vriendelijk en personeel verkeerd gelukkig ook in Thaise sferen. Afgesproken de volgende dag mee te gaan duiken naar een duikstek een uurtje uit de kust. Volgens de mensen hier een van de beste stekken.

Lang verhaal kort: viel tegen. Bijna 2uur tegen de stroming en hoge golven in een onstabiele longtail boat en niet recht vooruit kunnen kijken doordat bankjes aan de zijkant zaten. Goed ziek, wel gedoken maar stek was helaas niet heel bijzonder en ook het zicht was niet heel goed. Tweede duik moest vroegtijdig afgebroken worden vanwege decompressietijd (iets met opname stikstof op max). Vond het niet zo erg, had wel zin in mijn bed eigenlijk. En als de misselijkheid weg zou blijven ook wat te eten misschien.

Toch besloten om morgen nog een dagje te gaan duiken bij “Stonehenge”, dichterbij het eiland. Veel macro leven (klein) en veel mooi koraal, mooie rotsformaties, vandaar ook de naam. Het is mijn laatste poging hier om onder water te gaan. Denk dat ik daarna mijn spullen een dagje laat drogen en dan een boot boek terug naar vaste land. Tweede dag duiken was een stuk beter maar ik blijf een verwend nest als het gaat om duiken. Heb dan ook een aantal van de allerbeste stekken ter wereld met eigen ogen mogen zien en vorige week nog een paar bijzondere dieren.

En nu wat? Ik ben normaal van het plannen en heb doorgaans mijn hele vakantie vastgelegd van voren tot achteren. En nu heb ik nog bijna drie weken leeg qua plannen totdat ik mij op het vliegveld van Kuala Lumpur moet melden. Vreemde gewaarwording, niet weten wat ik zal gaan doen met de tijd die ik nog in Thailand heb. Ga ik cultuur snuiven in het binnenland? Kan ik al zonder de zee? Terug naar bekende plaatsen of iets nieuws ontdekken? Ben eigenlijk nog niet klaar met duiken kom ik achter, en een idee dat al een paar jaar sluimert komt aan het oppervlak gedreven. Zal ik…?

In de avond zoek ik een reisbureau op in de hoofdstraat en boek binnen 5 minuten de eerste boot naar vasteland voor de volgende ochtend en een minivan voor het vervolg . Gauw op zoek naar een redelijk rustige plek om te eten, krijg wel een kilo voedsel op mijn tafel gezet pfff wel heerlijk als vanouds.

Lipe is in de ochtend wel nog prettig eigenlijk. Bijna alles is dan dicht en stil, er lopen en rijden wel wat locals door de straten, die zijn dan wat toegankelijker en krijg regelmatig een glimlach of goedemorgen terug. Vanaf een uur of 9 is het echt gedaan met de rust en begint de herrie en drukte weer, ik mag gelukkig richting boot om te vertrekken. Ben niet erg teleurgesteld over de trip naar dit eiland, wist dat er een kans was dat ik het niet interessant zou vinden. Maar nu weet ik het ten minste zeker, hij kan van de to-do list af. Dag lieve mensen! Tot ooit, op een andere plek.

1,5 uur met speedboot die heel soepel verliep vervolgt door een dik 4uur durende reis over de weg naar Krabi. De route is erg interessant, kijk vooral naar buiten. In het zuiden hebben ze bijna alleen maar rubber- en palmplantages, met af en toe wat papaya’s of andere gewassen. Veel daken van de huizen zijn rood of prachtig turquoise. Veel vlak, zie maar weinig heuvels laat staan bergen. Jawel, maar ook hier bestaat de Makro, wereld is klein. In rode letters weliswaar, maar verder bijna niet te onderscheiden. Pas als we bijna bij Krabi zijn, komen de welbekende rotspartijen weer in het zicht. Blijft toch wel heel erg mooi hoor, kan er geen genoeg van krijgen.

De volgende bestemming is uiteindelijk Khao Lak. Plaatsje aan de westkust, een dik anderhalf uur rijden boven Phuket. Vanaf daar gaan de liveaboards naar de Similan en Surin eilanden. Nationale marineparken langs de kust richting Myanmar. Een week lang op een boot leven en alles draait om een ding: duiken! Altijd al interesse in gehad om een keer te doen en na wat rondvragen de afgelopen tijd zou het voor mij zeker de moeite waard zijn. Omdat het best ver is vanaf Lipe (bijna 900 km), maak ik de trip in twee dagen. Avondje in Krabi kan ik mijzelf prima vermaken, op zaterdag is de night market. Lekker eten in delen kopen bij verschillende kraampjes en tussen de locals aan een tafel oppeuzelen. Heb ook meteen voor de nacht een goed hotel geboekt in de stad met ontbijt, beetje comfort is wel lekker.

Liveaboard… dat doe je niet zo heel snel. Kost vaak een hoop geld en de omgeving en boot moeten er wel naar zijn. Goed gezocht en kom, uiteraard, bij de duurste variant uit: de Phinisi / Cheng I Sao. Een prachtige zeilboot waar ze maar max 18 duikers op meenemen. Meeste boten laten 24-28 mensen toe. Groot, comfortabel en heel goede service volgens kenners. Je leeft maar een keer dus ik besluit ze te contacten om een reservering te maken. Fingers crossed, ze zouden nog een paar plekken vrij hebben. Vertrek over drie dagen: 24 januari. 7 dagen en nachten op die mooie jacht vertoeven en duiken tot ik erbij neerval. Geen verkeerd vooruitzicht en voelt extra goed na de mindere ervaring op Lipe.

Deze vakantie heb ik ten slotte ook pas 4 weken voor vertrek besloten, dan kan een weekje varen ook best een paar dagen van tevoren door mijn systeem heen. Het gaat me uiterst makkelijk af om alles last minute te regelen, best lekker om af en toe even buiten mijn comfortzone te verblijven. Geeft leuke ervaringen, stress leer ik weer meer los te laten. Beren op de weg zijn teddyberen, die moet je knuffelen zei iemand eens tegen mij. Dank je wel voor de wijze les!

Hoe de komende tijd eruit gaat zien weet ik niet. Ga vanavond nog op zoek naar een hotel in Khao Lak en hoop dat ik uiterlijk morgenochtend informatie krijg over mijn reservering. Ondanks de lokale SIM kaart kan het best zijn dat we op zee zo afgelegen zijn van de bewoonde wereld dat ik deels niet bereikbaar zal zijn. Zal desondanks mijn best doen om jullie zoveel mogelijk van alle avonturen op de hoogte te houden. Schrijven lukt gelukkig ook offline, dus daar ga ik vooral mee door.