Railay

Om 9:45 begin ik eindelijk wakker te worden. Vandaag wordt een rustige dag is de bedoeling. Mijn lichaam wordt al blij van het idee, mijn hoofd vind het zonde van de tijd om te nixen. Als ik op mijn gemakje richting het  strand loop via een zaakje waar ik wat te drinken haal neem ik mezelf voor om straks nog eens even te reflecteren op wat er in mijn hoofd rond gaat.

De zon staat al hoog en doet vreselijk hard zijn best om alles zo snel mogelijk tropisch warm te krijgen. Dat lukt, het is heerlijk. Zoek een plekje uit op het strand in de schaduw en extra onder een boom. Eerst een duik in die bijna warme zee nemen, om daarna in de schaduw rustig op te drogen en de eerste indrukken een plek te geven.

Railay is een kleine gemeenschap die het toerisme vol omarmt maar momenteel nog heeft weten te voorkomen dat het een massa bestemming is. Ja, er komen de hele dag door bootjes voorbij die toeristen van het goedkopere nabijgelegen Ao Nang komen brengen en halen, maar dat zijn er geen duizenden. De paar resorts die hier staan zijn mooi opgezet en niet al te groot gelukkig. De andere verblijfplaatsen zijn ook allemaal erg bescheiden en doorgaans mooi opgezet. Het soort toeristen dat dit aantrekt is veelal vriendelijk en gezellig. Er wordt aardig rekening gehouden met de omgeving en geld wordt gemakkelijk uitgegeven. Fijn voor de locals, die hierdoor een leuk inkomen hebben. De prijzen zijn hier doorgaans dan ook wat hoger dan elders in Thailand, maar dat wist ik ook van tevoren. Zit met 14,- per nacht voor een bescheiden kamer met fan en gedeeld (zeer schoon) sanitair op een van de goedkoopste plekken in het dorp. Alleen de hostels met gedeelde kamers zijn nog wat goedkoper. Krijg wel waar voor mijn geld want alles is schoon en netjes en ik zit in tegen een berg aan in een heerlijk rustige omgeving. De harde muziek van de hoofdstraat komt hier niet door, en als de toeristen klaar zijn met het strand, dan trekt het geluid van de bootjes ook weg. Dan hoor je bijna alleen nog allerlei vogels en krekels liedjes zingen.

Het is ook een beetje een hippie plek heb ik gemerkt. Gisteravond toen de zon onder was ben ik even door het bewoonde stuk gewandeld en zie veel zaken, vaak voorzien van harde en soms ook  Jamaicaanse muziek, die openlijk adverteren met magic mushrooms in allerlei varianten tot zelfs in fruit shakes aan toe, en potten vol met allerlei soorten wiet om te kopen per gram of reeds gedraaide joint. Met de nieuwe wet omtrent marihuana mag dit tegenwoordig zo lijkt het. Of de lokale regering staat het toe zolang als het geen gedoe geeft. Overal staat een houtskoolvuur aan, klaar om de vers gevangen vis en kreeft voor je neus te grillen. Dit gaat allemaal op gewicht dus de prijzen zijn aanzienlijk voor lokale begrippen. Het ruikt wel echt heerlijk en ziet er ook nog eens mooi en vers uit allemaal. Als ik vanavond of morgen goed trek heb, dan heb je zomaar kans dat zo’n visje richting mijn tafel wordt gebracht.

Alle mensen zijn hier goed gehumeurd, het is ook wel een heel fijne plek om te vertoeven. Lokale bevolking loopt met een glimlach voorbij en de paar mensen die ik gisteren heb leren kennen zeggen vrolijk gedag met blijk van herkenning.

Mensen kijken blijft een leuke hobby en dat kan hier fantastisch. Ongeacht hoe jong/oud of smal/breed je bent, er zijn behoorlijk wat toeristen die het liefst enkel in zwemkleding over straat gaan. Voordeel is dat alle versieringen fatsoenlijk te bewonderen zijn. Helaas geldt dit ook voor de was-droog combi’s en flink verbrande lichaamsdelen die al pijn doen als je er naar kijkt.

Af en toe komt er uit een resort een bruin, bijna afgebakken (heb er geen ander woord voor kunnen bedenken) en breed getrainde Ken voorbij gelopen die lijkt alsof hij bezig is een advertentie te laten schieten. Vrouwlief/Barbie, vaak zo dun en bruin mogelijk (doch niet zo bruin als Ken), opgemaakt en wel en in een mini-bikini, loopt met telefoon achter hem aan om alles vast te leggen. Later worden de rollen alsnog omgedraaid en mag zij zich in alle gewenste poses laten vastleggen. Ze kijken na afloop samen tevreden naar de resultaten en bestellen nog een drankje.

Terwijl ik dit alles voorbij zie komen vanaf mijn handdoek onder de boom bedenk ik mij dat het idee dat vanochtend naar boven kwam eigenlijk niet op zijn plaats is. Ik sta duidelijk nog in standje thuis, hier gaat dat zo niet op. Het klokje dik rond slapen na twee nagenoeg slapeloze nachten in het vliegtuig is eigenlijk wel heel erg nodig en voelt heel fijn. Kijk ook nu alweer uit naar een middag dutje. Mijn enkels beginnen weer voorzichtig tevoorschijn te komen onder al het ophopende vocht dat mijn benen anderhalf keer zo groot had gemaakt. Morgen ook nog een volle dag hier, dan ga ik wel op zoek naar de grotten en andere mooie plekjes van dit stukje paradijs.

Ik besluit om op het strand te blijven, smeer me nog een keer goed in, hoedje op het hoofd, pak mijn eerste boek en begin met lezen. Telefoon en horloge zijn in de kamer achter gebleven, tijd bestaat even niet meer…

De dag is goed bevallen. Beetje zwemmen, wat lezen, tukje gedaan, blog geschreven. Na een koele douche (geen warm water hier) aankleden om te gaan eten. En net als gisteren begint het rond 18:30 met regenen. En niet zo’n klein beetje ook, echt categorie moeder-Natuur-neemt-een-douche. En die duurt uiteindelijk tot na 21uur, waarna de douche overgaat in wat meer bescheiden lichte regenval. Volgens een bewoner hier is het vrij uitzonderlijk deze tijd van het jaar. Normaal gesproken duurt een buitje in de wintertijd maximaal een half uur en is dan niet zo heftig als dit. Gelukkig is het nog steeds aangenaam warm, ik kan er wel mee leven.

Kon natuurlijk niet wachten tot het ooit weer droog zou gaan worden, dus door de stromende regen en ondergelopen paadjes richting de zaakjes die gegrilde vis aanbieden. Mooie plek gevonden en gekozen voor gegrilde makreel, een van mijn favorieten. Krijg ik me toch een vis voor mijn neus gezet! Met de staart over het grote bord hangend en zeker een pond aan vlees om weg te knabbelen van de graad. “Enjoy your dinner Miss” Ja, dat gaat wel lukken denk ik, hoop ik.  Heb het uiteindelijk niet allemaal opgekregen helaas, wel een heel eind gekomen. Morgen een wat meer bescheiden diner uitkiezen dat ik wel op zal krijgen.

Nog een volle dag te genieten hier en donderdag in de loop van de ochtend met de boot naar Koh Lanta. Oude bekenden opzoeken en een paar dagen duiken, eindelijk!